Një vit më parë Qeveria e sotme paraqiti në Kuvend programin e saj qeverisës për mandatin që kishte marrë. Shumëkush u morr me formën e materialit të shkruar që u paraqit për miratim nga përfaqësuesit e popullit. U trajtua, me të drejtë sovrane, stema e Republikës që kishte ndryshuar, materialet e shumta fotografike, ngjyrat e forta. U fol gjithashtu edhe për përmbajtjen. Kritika dhe oponeca të forta tërhoqën shumë cështje që programi konsideronte, trajtonte apo jepte vizione zgjidhjeje. Mirëpo shtylla kurrizore e të gjithë kritikave ishte argument se ky program qeverisës nuk materializonte (me shkrim) premtimet e fushatës elektorale. Ky u pa si një difek, në një kohë kur duhet të vlerësohej si arritja më e madhe e programit. Të paktën në dukje qeverisja e re po distancohej nga premtimet për bllokim të reformave në proces apo për ndërmarrje antireformash.
Komponet shumë i rëndësishëm i këtij programi qeverisës, të paktën nga vlera që i jepte diskursi public i qeverisjes së ardhshme, ishte ai i planifikimit dhe zhvillimit territorial, përfshirë turizmin dhe legalizimet. Për këto cështje ishte foluar shumë, vecanërisht, në fushatën elektorale. Orë e orë pafund ligjërimi politik, por, edhe me terma konkretë. Mendime të c’orientuara, të trazuara dhe konfuze, por sidoqoftë tema shumë të preferuara për trajtim elektoral. Cka të krijonte përshtypjen se gjërat në këto sektorë do ndryshon rrënjësisht. Mbase nuk do rilindnin, sikurse na u premtua, por sidoqoftë do përmirësoheshin ndjeshëm. Dhe vizioni i përmirësimit pritet të fillojë nga programi qeverisës. Aty, normalisht, fillon shumëcka. Aty pozohet problematika e gjetur dhe aty jepen alternativat e zgjidhjes apo minizimit të këtyre problematikave. Biles shkohet edhe më tej. Propozohen rrugë e perspektiva të reja.
Mirëpo, programi qeverisës për planifikimin dhe zhvillimet territoriale (përfshirë turizmin dhe legalizimet) zhgënjyen shumëkënd. Dhe jo vetëm ana formale e saj. Por mbi të gjitha shterpësia përmbajtësore. Sepse edhe me katërqind e gjashtë fjalë, sikurse kishte ky program, mund të thuhen shumë gjëra. Mund të identifikohen të gjitha problemet. Mund të planifikohen shumë zgjidhje. Mund të projektohen shumë perspektiva. Në të kundërt, përmbajtja e këtij programi rivalizonte ato këngët hip-hop, teksi i të cilave është vetëm një togfjalësh refren që përsëritet e përsëritet. Diferenca e vetme ishte vet togfjalëshi. Në vend të ‘do të shëtis nëpër fshat me X6’, ajo që lexohej në program ishte ‘ne do e lulëzojmë Shqipërinë territoriale e urbane’. Asgjë tjetër, vecse poezi. Produktin e poezi-programit e konsumuam gjatë vitit të parë qeverisës. Një pusetë e madhe dhe shumë e thellë. Për të mos folur për erën që lëshoi.
Në fund të korrikut kësaj pusete ju dha forma përfundimtare. Kuvendi i Shqipërisë miratoi një draft-ligj bolshevik për planifikimin dhe zhvillimin e territorit. Ktheu në ligj një grumbull fjalësh që as në vetvete nuk është i qëndrueshëm e jo më të mundësoj zhvillimin e qëndrueshëm të territorit. Por as ky dëm nuk do të mjaftonte. Pusetës i nevojitej kapaku dhe këtë ja vendosi vet Kryeministri. Kryeministri vendosi që kontrollin e zhvillimeve në territor të mos e bënte më Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik por Policia e Shtetit! E thënë thjesht, të mos e bënin më inxhinierët por ta bënin policët. Shumë kush që njeh sektorin e ndërtimit u cudit. Si mund të kontrollojnë policët nëse një ndërtim është paleje apo me leje? Si mund të kontrollojnë policët nëse një ndërtim po e zbaton lejen sipas projektit të miratuar apo në kundështim më të? Pyetje të shumta të lindin në një rast të tillë kur tentohet të zëvendësohet ekspertiza me forcën.
Mirëpo, përgjigjen na i dha z. Rama. Këtë rast jo si Kryeministër por si Kryetar i Këshillit Kombëtar të Territorit. Policëve do t’ju mjaftojë të shkojnë në kantier dhe të kërkojnë formularin e lejes së ndërtimit. Nëse atje i paraqisin një copë letër më firmën e Kryeministrit/Kryetarit të KKT-së në fund të saj, atherë cdo gjë është në rregull. Duhet të ikin se e kanë kryer detyrën. Në të kundërt, policia duhet ta shëmbin atë objekt sepse është i paligjshëm. Këtë të “folur në kod” e mundësoi Këshilli Kombëtar i Territorit, nëpërmjet vendimeve të tij. Në kundështim me Kushtetutën, Kartën e Autonomisë Vendore, ligjin për organizimin dhe funksionimin e njësive të qeverisjes vendore, ligjit për planifikimin dhe zhvillimin e territorit, shumë vendimeve të veta të mëparshme dhe jashtë cdo juridiksioni të fushës së tij të veprimit, Këshilli Kombëtar vendosi që lejet e ndërtimit në Shqipëri t’i japi vetëm Kryeministri/Kryetari.
Një vit më parë Qeveria e sotme paraqiti në Kuvend programin e saj qeverisës për mandatin që kishte marrë. Shumëkush u morr me formën e materialit të shkruar që u paraqit për miratim nga përfaqësuesit e popullit. U trajtua, me të drejtë sovrane, stema e Republikës që kishte ndryshuar, materialet e shumta fotografike, ngjyrat e forta. U fol gjithashtu edhe për përmbajtjen. Kritika dhe oponeca të forta tërhoqën shumë cështje që programi konsideronte, trajtonte apo jepte vizione zgjidhjeje. Mirëpo shtylla kurrizore e të gjithë kritikave ishte argument se ky program qeverisës nuk materializonte (me shkrim) premtimet e fushatës elektorale. Ky u pa si një difek, në një kohë kur duhet të vlerësohej si arritja më e madhe e programit. Të paktën në dukje qeverisja e re po distancohej nga premtimet për bllokim të reformave në proces apo për ndërmarrje antireformash.
Komponet shumë i rëndësishëm i këtij programi qeverisës, të paktën nga vlera që i jepte diskursi public i qeverisjes së ardhshme, ishte ai i planifikimit dhe zhvillimit territorial, përfshirë turizmin dhe legalizimet. Për këto cështje ishte foluar shumë, vecanërisht, në fushatën elektorale. Orë e orë pafund ligjërimi politik, por, edhe me terma konkretë. Mendime të c’orientuara, të trazuara dhe konfuze, por sidoqoftë tema shumë të preferuara për trajtim elektoral. Cka të krijonte përshtypjen se gjërat në këto sektorë do ndryshon rrënjësisht. Mbase nuk do rilindnin, sikurse na u premtua, por sidoqoftë do përmirësoheshin ndjeshëm. Dhe vizioni i përmirësimit pritet të fillojë nga programi qeverisës. Aty, normalisht, fillon shumëcka. Aty pozohet problematika e gjetur dhe aty jepen alternativat e zgjidhjes apo minizimit të këtyre problematikave. Biles shkohet edhe më tej. Propozohen rrugë e perspektiva të reja.
Mirëpo, programi qeverisës për planifikimin dhe zhvillimet territoriale (përfshirë turizmin dhe legalizimet) zhgënjyen shumëkënd. Dhe jo vetëm ana formale e saj. Por mbi të gjitha shterpësia përmbajtësore. Sepse edhe me katërqind e gjashtë fjalë, sikurse kishte ky program, mund të thuhen shumë gjëra. Mund të identifikohen të gjitha problemet. Mund të planifikohen shumë zgjidhje. Mund të projektohen shumë perspektiva. Në të kundërt, përmbajtja e këtij programi rivalizonte ato këngët hip-hop, teksi i të cilave është vetëm një togfjalësh refren që përsëritet e përsëritet. Diferenca e vetme ishte vet togfjalëshi. Në vend të ‘do të shëtis nëpër fshat me X6’, ajo që lexohej në program ishte ‘ne do e lulëzojmë Shqipërinë territoriale e urbane’. Asgjë tjetër, vecse poezi. Produktin e poezi-programit e konsumuam gjatë vitit të parë qeverisës. Një pusetë e madhe dhe shumë e thellë. Për të mos folur për erën që lëshoi.
Në fund të korrikut kësaj pusete ju dha forma përfundimtare. Kuvendi i Shqipërisë miratoi një draft-ligj bolshevik për planifikimin dhe zhvillimin e territorit. Ktheu në ligj një grumbull fjalësh që as në vetvete nuk është i qëndrueshëm e jo më të mundësoj zhvillimin e qëndrueshëm të territorit. Por as ky dëm nuk do të mjaftonte. Pusetës i nevojitej kapaku dhe këtë ja vendosi vet Kryeministri. Kryeministri vendosi që kontrollin e zhvillimeve në territor të mos e bënte më Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik por Policia e Shtetit! E thënë thjesht, të mos e bënin më inxhinierët por ta bënin policët. Shumë kush që njeh sektorin e ndërtimit u cudit. Si mund të kontrollojnë policët nëse një ndërtim është paleje apo me leje? Si mund të kontrollojnë policët nëse një ndërtim po e zbaton lejen sipas projektit të miratuar apo në kundështim më të? Pyetje të shumta të lindin në një rast të tillë kur tentohet të zëvendësohet ekspertiza me forcën.
Mirëpo, përgjigjen na i dha z. Rama. Këtë rast jo si Kryeministër por si Kryetar i Këshillit Kombëtar të Territorit. Policëve do t’ju mjaftojë të shkojnë në kantier dhe të kërkojnë formularin e lejes së ndërtimit. Nëse atje i paraqisin një copë letër më firmën e Kryeministrit/Kryetarit të KKT-së në fund të saj, atherë cdo gjë është në rregull. Duhet të ikin se e kanë kryer detyrën. Në të kundërt, policia duhet ta shëmbin atë objekt sepse është i paligjshëm. Këtë të “folur në kod” e mundësoi Këshilli Kombëtar i Territorit, nëpërmjet vendimeve të tij. Në kundështim me Kushtetutën, Kartën e Autonomisë Vendore, ligjin për organizimin dhe funksionimin e njësive të qeverisjes vendore, ligjit për planifikimin dhe zhvillimin e territorit, shumë vendimeve të veta të mëparshme dhe jashtë cdo juridiksioni të fushës së tij të veprimit, Këshilli Kombëtar vendosi që lejet e ndërtimit në Shqipëri t’i japi vetëm Kryeministri/Kryetari.
Comments
Post a Comment