KRYEMINISTRI PUSHTON TIRANËN PËR TA CLIRUAR NGA NDËRTIMET PALEJE! Mapo, 14.10.2014

DIMENSIONI ANTI EKONOMIK DHE ANTI SOCIAL
Një nga termat më të përdorur në Shqipërinë e dekadës së fundit është ‘zhvillim i qëndrueshëm’. Elita politike e përdor, sikurse një magjistar kapelen e tij, për të hutuar miletin ndërsa bën atë që di të bëj më mirë. Të mbështesi interesa special ekonomike dhe politike, të një grushti njerëzish të privilegjuar, përfshirë edhe të vetat. Ndërsa shumica dërmuese e shqiptarëve varfërohen përditë si nga të ardhurat e pamjaftueshme familjare ashtu edhe nga vështirësimi i përditshëm i kushteve urbane të jetesës. Por, mbi të gjitha, nga grabitja para syve e pronësive apo të drejtave të pronësisë të trashëguara nga të parët e tyre. Megjithëse të gjithë njësoj vecuar nga përfitimet e zhvillimit ekonomik kombëtar, ata vet-ndahen në dy grupe diametrikisht të kundërta kur elita politike dhe publike artikulon “politikë”. Cuditërisht, gjithmonë dakortësojnë me partinë që “i përkanis” dhe asnjëherë nuk kanë një mendim të kundërt me to. As në rastin kur veprimet qeverisëse prekin në mënyrë të drejtpërdrejt interesin e tyre personal e familjar.
Por le të kthehemi te termi cudibërës ‘zhvillim i qëndrueshëm’. Përtej përdorimit jo rrallë herë të gabuar e të pavend, duhet thënë se sipas përkufizimit më shpesh të ndeshur në librat shkencorë, ai ka kuptimin e zhvillimit ku dimensioni ekonomik, mjedisor dhe social gjënden të barasvlefshme. Mirëpo, ky është aspekti teorik i këtij koncepti. Sepse në praktikë (empirikisht) raporti midis komponentëve ndryshon në varësi të konteksit dhe rrethanave ku shoqëria ndodhet. Tre dimensionet e këtij lloj zhvillimi shpesh kundështojnë e shtyjnë njëra-tjetrën dhe një shoqëri që ndodhet në vështirësi të thellë ekonomike e shoqërore, vështirë se e ka luksin ti largohet thelbit ekonomik e social të zhvillimit për kërkuar një mjedis më të pashëm estetikisht. Duket se kjo logjikë racionale, sëbashku me një paaftësi totale të institucineve qeverisëse për të moderuar procese gjithëpërfshirëse planifikuese, ka qënë arsyeja që qëndrat urbane shqiptare shfaqen sikurse shumëkush e di dhe pakkush e pëlqen.
Mirëpo , në grupin e madh që e njohin këtë gjëndje të mjerueshme të qyteteve shqiptare dhe vecanërisht të Kryeqytetit bën pjesë dhe Kryeministri. I cili, pak kohë më parë ka drejtuar administratën locale të Kryeqytetit për 11 vjet, e cila paguhej për ti moderuar këto procese planifikues gjithëpërfshirëse dhe për të kontrolluar që zhvillimet konkrete në territor të ishin në përputhje me ato plane që prodhonin ato procese. Dhe në këtë kuptim, mban përgjegjësi të drejtpërdrejt për shumëcka nga gjëndja e sotme mjedisore e piktoreske e Kryeqytetit shqiptar. Ndërkohë që sot po drejton administratën qëndrore. E cila ka për detyrë të hartojë politika publike në mbështetje të ndërmarrjeve private për një rritje ekonomike gjithëpërfshirëse dhe mban përgjegjësi të drejtpërdrejtë për varfërinë ekonomike që ka përfshirë familjet shqiptare pavarësisht sesi ato vet- ndahen e vendosen përballë termit cudibërës ‘zhvillim i qëndrueshëm’ dhe aksioneve qeverisëse të frymëzua prej tij.
I gjendur në drejtimin e të njëjtës administratë por me detyra e përgjegjësi të ndryshme në dy kohë të ndryshme, Kryebashkiaku i djeshëm dhe Kryeministri i sotëm ka urdhëruar një aksion për prishje masive e të menjëhershëm të objekteve ekonomike që janë ngritur paleje. Objekte të vogla që dëmtojnë në përmasa të mëdha dimensionin mjedisor të zhvillimit, ndërsa kontribuojnë në përmasa po aq të mëdha në dimensionin ekonomik të tij. Dhe në fakt, kjo është kontradita. Në mungesë dyfishe të koherencës e në shkelje permanente të parimeve bazike të Kushtetutës, të demokracisë e të qeverisjes së mirë, Kryeministri i sotëm dhe Kryebashkiaku i djeshëm, dënon dyfish shqiptarët. Për së pari, kur nuk planifikoi zhvillimin urban të qytetit që drejtonte dhe nuk e mbrojti territorin për zhvillime të palejuara. Dhe për së dyti, duke prishur prodhueset e vetme të atij pak prosperiteti ekonomik në këto kohë të vështira. Ndërkohë, shqiptarët vet-distancohen dhe vendosen në dy grupe diametrikisht të kundërta duke ndjekur me sy të njëjtën kapele magjike.