Tre rrugë të mundshme opozitare për PD-në. Liberale, 30.08. 2021
Ky fillim shtatori e gjen PD-në në situatën më të vështirë të gjendur ndonjëherë në jetën e saj relativisht të shkurtër. Ndërsa ka refuzuar të pranoj rezultatet negative që arriti në zgjedhjet e prillit të këtij viti, grupi i kandidatëve fitues të saj është i detyruar të hyj në Kuvendin e Shqipërisë. Tashmë është e qartë për edhe më fanatikun nga deputetët e ardhshëm demokrat- për të mos thënë, për çdo antar të saj- se alternativa për të bojkotuar është vetvrasje përfundimtare.
Në
jetën politike ka vetëm një rregull, dhe ai është pjesmarrja. Nëse merr pjesë
ka gjasa edhe të dëgjohesh; nëse nuk merr pjesë, nëse nuk flet, askush nuk mund
të dëgjoj atë që ke ti në mendje edhe sikur të jetë i interesuar. Gjë, disafish
e pamundur kjo, po të kemi parasysh karakteristikën përqëndruese të pushtetit
te vetja, që e dallon këtë shumicë qeverisëse. Në këtë kuptim është e qartë se
PD-ë do të hyj në Kuvend, por mbetet akoma e paqartë se kush është rruga që do
ndjeki ajo për të bërë që fjala e saj të dëgjohet në këtë legjislaturë. Dhe çka
është po kaq e rëndësishme, rruga që ajo duhet të ndjeki për tu vet-realizuar
si shumicë qeverisëse për legjislaturën tjetër.
Tre,
janë tipologjitë e mendimit politik që e përbëjnë PD-në e sotme, dhe duket se
këto janë edhe rrugët e mundshme nëpërmjet të cilave ajo mund të synojë ardhjen
në pushtet. Në këtë shkrim të shkurtër opinioni, ne do të tentojmë ti kuptojmë
të treja ato, duke shpresuar se një rrugë e katërt që i “nakatos” ato në një “frymë”
të vetme do ishte një gabim shumë i madh për opozitën. Në fakt, ne besojmë se
ishte pikërisht kjo rrugë e katërt e PD-së që e la atë për tëtë vite në
opozitë.
Kalimi
herë pas hershëm dhe në mënyrë të përsëritur nga një opozitë revolucionare e ‘rëzimit
të qeverisë me protesta’ të forta, te një opozitarizëm mbështetur në diskursin
e vetëm “anti-komunist” dhe “anti-korrupsion”, të shoqëruar ndonjëherë edhe me
premtime anemike liberalizuese dhe demokratizuese, është arsyeja pse PD-ë nuk
ja doli të fitonte kundër qeverisjes më të keqe që ka pasur vendi në këto vite
tranzicion. Ishte ky miksim tipologjish të mendimit që pamundësoi përfshirjen
masive të votuesit gri (atij që mendon përpara se të vendosi), në projektin për
ti dhënë Shqipërisë një qeverisje të ndryshme nga ajo që vegjeton prej tetë
vitesh.
Bërë
këtë parantezë, ne prezantuam edhe tre grupet e mendimit në Pd-ë. Për ta nisur
me grupin më të dëmshëm, mund të thuhet se këta besojnë se qeveria duhet
“rëzuar”. Ajo duhet mbajtur në presionin e protestave ku intensiteti mund të
shprehet edhe me dhunë. Nën këtë presion ajo detyrohet, përgjithësisht nga
ndërkombëtarët, të dorëzoj pushtetin apo “të rëzohet” sikurse ju pëlqen atyre
të thonë! Këta nuk kuptojnë se demokracia liberale përveç parimit se ‘liria
duhet mbrojtur edhe me armë kur rezikohet’, ka edhe një tjetër. Për ta shprehur
me fjalët e Linkolnit të madh, ky parim na thotë se “ajo që vendoset me votë,
nuk mund të përmbyset me shpatë”!
Grupi
i dytë i mendimit politik në PD-ë, janë akuzatorët. Këta mendojnë se duke e monopolizuar
diskursin opozitar vetëm te akuzat ndaj qeverisë, do të krijojnë një masë
kritike votuesish kundër saj. Duke qenë se sistemi është bipartizan, sipas
tyre, kjo masë do të votoj për PD-në. Megjithëse edhe antarët e këtij grupi
besojnë se ‘qeveria rëzohet’ ata nuk janë aq të dëmshëm sa antarët e grupit të
parë. Por sidoqoftë, kanë një qasje të gabuar ndaj politikës dhe mbeten të
dëmshëm për aspitatat qeverisëse të PD-së. Këta nuk kuptojnë se, fakti që në
sytë e publikut ‘qeveria është e keqe’, nuk e bën ‘PD-në më të mirë’! Të paktën
jo pas 30 vitesh rotacioni sipas të njëjtës skemë.
Grupi
i tretë janë parimorët. Këta besojnë se ndryshimi nuk vjen nga ‘rënia e qeverisë’,
por nga ‘ngritja e opozitës’. Kurse ngritja e PD-së mund të vij vetëm nëse kjo
i kthehet parimeve, anti-komuniste dhe liberalo-klasike, mbi të cilat u krijua
30 vite më parë. Në të kundërt, këta besojnë se PD-ë do të kthehet në një
fotokopje të PS-së dhe nuk do të arij të frymëzoj një masë të tillë votuesish
sa të bëhet shumicë qeverisëse. Për më tepër, edhe nëse për ndonjë rastësi
fatlume PD-ë do të vij në pushtet, sipas antarëve të këtij grupi, pak gjë do të
ndryshojë për shoqërinë, sepse ky do të ishte një rotacion emra pushtetarësh,
jo ndryshim i thellë programor në qeverisje.
Sigurisht
që këto grupe mendimi nuk janë të strukturuara në nivelin që i prezanton ky
shkrim modest opinioni. Në të kundërt PD-ë do të ishte një parti me fraksione,
bile një parti demokratike. Prandaj është pothuajse e pamundur të presim që ajo
të ndjeki vetëm një rrugë opozitarizmi, dhe akoma më pak atë të duhurën. Porse
një gjë është e sigurt, nëse PD-ë vijon me këtë lëmsh strategjie e mendimi
opozitar: sa te “revolucioni” e sa te “inkuizicioni”; për të mos harruar
shakarat pa kripë të ‘zotimeve qeverisëse’ me gjëra falas, rritje rrogash,
pensionesh e subvensionesh, asgjë nuk ndryshon për të dhe aq më pak për
Shqipërinë, në të ardhmen e afërt.
Comments
Post a Comment