ASGJË NDRYSHE NUK MUND TË PRITEJ NGA RILINDJA! Liberale, 06. 01. 2020

Një nga shumllojshëria e kurtheve të kastës politike në Shqipërinë e tranzicionit, ndaj masave të votuese, është relativizimi i pamatshëm i cështjeve qeverisëse, përfshirë skandalet. E thënë thjeshtë, nëse një skandal ndodh në fillim qeverisja tenton ta mohoj se ka ndodhur, më tej fillon ta pranoj me përmasë të përshkallëzuar (pak e nga pak), dhe në fund, kur nuk mund të fshihet më as ekzistenca dhe as madhësia e skandalit, kalon në “argumentin” se e njëjta gjë i ka ndodhur edhe opozitës kur ishte në pushtet. Medemek, masa votuese nuk duhet të shqetësohet për skandalin, i cili kthehet në normalitet, përderisa ai i ndodh të gjithë partive kur janë në pushtet.

Kjo skemë mashtrimi publik funksionon mbështetur mbi dy kolona. Së pari është pritshmëria e publikut, i cili në nivelin e lartë të indoktrinimit partiak ku gjendet, priret të besoj “të vërtetën” e partisë së tij pavarësisht sesa kjo përputhet me të vërtetën faktike. Dhe së dyti, meqë ato shfaqen në kohë të ndryshme, është pamundësia për të krahasuar  të “vërtetat” e secilës parti. Kjo sepse qeveria flet në kohën e tashme, kurse opozita flet në kohën e ardhme ose në kohën e shkuar.     

Ngjarja tragjike e nëntorit thërrmoi edhe këtë skemë. Eficensa e ekipeve të ndërhyrjes së shpejtë nga vende të ndryshme të rajonit, na tregoi se sa qesharak është ky shteti jonë dhe sa inekzistente janë institucionet e tij. Krahasimi i njëkohshëm ishte aq i dukshëm, saqë edhe shqiptari më i indoktrinuar nuk mund të gjej “argument” tjetër vec ‘prapambetjes ku na zhyti pushtimi 500 vjecar i Perandorisë Osmane’. Edhe nëse i justifikojmë për momentet e para, se ndoshta shoku coroditi jo vetëm qytetarët por edhe institucionet, cfarë mund të themi për gjendjen sot, pas javësh nga goditja? Media shqiptare dhe e huaj po na dëshmon me fakte të përditshme sesi janë lënë në mëshirën e të ftohtit të dimrit mijëra familje të “strehura” në cadra, ndërsa propaganda qeverisëse pozon qytetarë të lumtur për gjendjen ku ndodhen ndërsa drekojnë me Kryeministrin.  

Ne, sigurisht, që mund të vazhdojmë me justifikime qesharake, por kemi edhe një rrugë tjetër, atë të së vërtetës të parë në sy sado e shëmtuar të jetë ajo. Dhe e vërteta jonë e shëmtuar është se Shqipëria që kemi ndërtuar, vecanërisht në shtatë vitet e fundit, nuk ka institucinone qeverisëse. Sigurisht që ka buxhete për to, sigurisht që ka godina dhe zyra për to, sigurisht që ka organika për to, sigurisht që ka zyrtarë që i popullojnë këto ndërtesa, zyra e organika dhe që paguhen apo shpenzojnë këto buxhete publike; por nuk ka institucione që reagojnë dhe veprojnë në përputhje me detyrat, funksionet dhe përgjegjësitë e tyre ligjore kur taksapaguesi ka nevojë për to.

Kjo është e vërteta e shëmtuar që pakkush do të donte ta dëgjonte dhe askush nuk do të donte ta thoshte, por është gjithashtu e vërtetë faktike dhe e paralajmëruar prej kohësh. Ajo nuk është as një event i përkohshëm dhe as rastësor, por një produkt i qënësishëm i qeverisjes së Rilindjes. Shteti nuk “bëhet” duke edukuar qytetarët, sikurse janë synimet qeverisëse të Rilindjes, por duke ndërtuar dhe forcuar institucionet e tij. Sepse Shteti, nuk ka detyrë të edukojë individë; por në të kundërt, janë individët e lirë, aq të edukuar sa c’janë, që organizohen së bashku dhe ndërtojnë Shtetit duke ngritur e financuar institucionet e tij, që ato mw tej t’ju shërbej në ato cështje për të cilën janë krijuar dhe financohen dhe në ato kohë kur individët kanë nevoja të përbashkëta.

Mjafton tju rikthehemi karakteristikave të kësaj qeverisjeje fasadiste, populiste, propogandistike e policore, për të kuptuar se asgjë të ndryshme nga ajo që patëm nuk mund të prisnim. Por c’ka është akoma më keq se kaq, është fakti se asgjë të ndryshme nuk mund të presim edhe në të ardhmen, përderisa as ky sulm natyror i jashtëzakonshëm nuk ndryshoi dot kuptimet e Rilindjes mbi qeverisjen dhe Shtetin. Edhe qeverisja më ineptokrate në botë duhet të kishte marrë leksionin e parë nga kjo ngjarje tragjike, por duket se Rilindja nuk e merriton dot as këtë cilësor. Ajo nuk kupton se me fasadizma, populizma , propogandë, përfshirë edhe ‘dhunën legjitime të shtetit’ mund ta shtysh edhe ca kohë në pushtet; por kurrësesi nuk mund të qeverisësh!

Në të kundërt të asaj që duhej por në përputhje me atë që pritej, qeveria e Rilindjes vijon të na tregoj përalla shumëngjyrëshe, tredimensionale, dixhitale, të pyllëzuar, me korsi bicikletash e autobusë elektrikë; ndërsa shumë qytetar përjetojnë pasiguri për jetën, shëndetin dhe pronën, dhe jo pak prej tyre mbeten në qiell të hapur në këto ditë të ashpëra dimri që sapo kanë filluar.